بسیاری از چیزهای که همیشه نگران آنها هستیم، نه وجود دارند و نه وجود آنها تاثیری بر زندگی ما دارد. اما همه روزه، در مورد آنها بحث می‌کنیم. به دنبال قانع کردن دیگران هستیم. خود و دیگران را عذاب می‌دهیم. هر روز و هر ساعت در هر گوشه‌ای بحث اثبات وجود خدا است.
آیا وجود دارد؟
آیا وجود ندارد؟
به شکل نور است؟
شکل ندارد؟
اگر از من بپرسید می‌گویم نمی‌دانم. اصلا برایم مهم نیست. خوب بودن انسانی است.
کسی که جوش اثبات وجود خدا را می‌زند، آیا اگر بفهمد خدایی وجود ندارد، از انسان بودن خارج می‌شود و در نهایت به حیوان تبدیل می‌شود؟
شما خداباورها، اگر بفهمید خدایی وجود ندارد، آیا افسار راستی و درستی را از گردن خود باز می‌کنید؟
و شما خداناباورها، اگر بدانید خدایی هست و تاکنون اشتباه می‌کردید، آیا به سمت حیوان بودن و توحش می‌روید؟
با خود فکر کنید. آیا عدم وجود خدا بر روی کیفیت زندگی شما اثر دارد؟ از خود سوال بپرسید. نه از دیگران. زندگی خود را بکاویید. از روح خود بپرسید.
اگر همین فردا ثابت شود، که چیزی که به آن ایمان دارید دیگر نیست. چه تغییری محسوس در شما ایجاد می‌شود؟
کامنت کنید.