خرداد 1402

دوران جوانی است. صبح بیدار می‌شوی صبحانه می‌خوری – یا نمی‌خوری. اصلا نمیدانی قرار است زندگی به کدام سمت برود. صفحات صبحگاهی را می‌نویسی. بعد با خودت فکر می‌کنی که امروز را باید دنبال کدام کار نکرده بروم. تا پولی به دست بیاید و بعد هم با آن چاله‌های بی‌نهایت زندگی را پر کنی. به […]

چیزی را از دست داده‌ام. نمی‌دانم چه چیزی را. انگار عزت نفس، اعتماد به نفس و به کل هرچیزی که با «نفس» بوده را از دست داده‌ام. دوباره برگشته‌ام به همان نقطه آغازینی که هیچ چیزی برای دفاع از آن باقی نمانده. این‌طور که به نظر می‌آید داشتم سعی می‌کردم «نفس» را پیدا کنم. اما

مشکلی که دارم این است که همیشه هر وقت می‌خواهم کاری انجام دهم، به جای تمرکز بر روی یک همان کار، بر روی چندین مساله تمرکز می‌کنم. برای همین شکست میخورم. مشکل اصلی عدم حرکت بر روی خطی راست است. وقتی ما در کاری تمام تمرکزمان را روی یک موضوع قرار نمی‌دهیم. به قول معروف

گاهی در برابر مساله روبرویمان چشمانمان را می‌بندیم و ترجیح می‌دهیم با آن درگیر نشویم. گاهی با خودمان قهر می‌کنیم و گاهی آن‌چنان بی‌هدف در پی پروانه شدن، پروانه‌وار به دور نورهای اطرافمان می‌گردیم که رسالت خودمان را فراموش می‌کنیم. به هیچ عنوان قرار نیست حرف های قلمبه سلمبه بزنم و سعی کنم خودم را