رژیم روحی – رهایی از شبکه‌های اجتماعی

سالهاست که گوشی هوشمند به بخش جدایی ناپذیری از زندگی من تبدیل شده است. آیا رهایی از شبکه‌های اجتماعی ممکن است؟ می‌توان گفت من معتاد به گوشی هستم. روزانه بین پنج تا هشت ساعت از تلفن‌همراه استفاده میکنم. البته میانگین آن همان شش ساعت است. همانند معتادان که سیگاری به دست می‌گیرند و گوشه‌ می‌نشینند، من نیز تلفن‌همراه در دست می‌گیرم و رفتاری مشابه را بروز می‌دهم.

مدتی است با خودم فکر میکنم آیا می‌توان گوشی هوشمند را نیز، همانند موادمخدر ترک کرد. فکر میکنم افرادی مانند من زیاد باشند. کسانی که نمی‌توانند از گوشی خود جدا شوند. هنگامی که گوشی در کنار آن‌ها نباشد دچار اضطراب می‌شوند. و همین امر باعث می‌شود که در زندگی لظمه‌های زیادی بخورند و نتوانند کارهای خود را طبق برنامه و مؤثر انجام دهند.

برنامه YourHours چه می‌گوید

برنامه YourHours را از سال گذشته بر روی گوشی نصب کردم. کارش این است که فعالیت‌هایی که انجام می‌دهید را رصد می‌کنید. به شما اعلام می‌کند که در روز چقدر با گوشی کار کرده‌اید. کدام برنامه را چقدر استفاده کرده‌اید و چند بار به گوشی نگاه کرده‌اید.

طبق آماری که به من نشان داد بطور متوسط روزانه حدود شش ساعت از گوشی هوشمندم استفاده می‌کنم. که از این میزان اینستاگرام و تلگرام سهم تقریباً چهار ساعتی دارند. برای اینکه بدانیم این مقدار چقدر زیاد است طبق جدول خود برنامه؛ کسانی که چهار ساعت از گوشی خود استفاده می‌کنند اعتیاد شدید دارند و زندگی آن‌ها تحت تأثیر قرار میدهد.

نتیجه کلی فعالیت‌هایم چنین بود: شما انقدر به گوشی خود معتاد هستید که هنگامی که در کنار شما نیست دچار استرس شدید می‌شوید. کاملاً هم درست است. وقتی گوشی کنارم نیست اغلب اوقات ناآرام می‌شوم. ولی آیا راه حلی وجود دارد؟

خداحافظی، رفتن را سخت تر می‌کند

به این فکر کنید که میخواهید از دوستی جدا شوید که او را بسیار دوست دارید. از دید کسی که ترک میکند صحبت کردن و خداحافظی کردن بسیار سخت است. کم‌ضررترین مدل ترک کردن همان ترک کردن با سریع‌ترین روش ممکن است. شاید نامه از همه چیز بهتر باشد. به هر حال این را می‌دانم هرچقدر خداحافظی کردن بیشتر طول بکشد رفتن سخت‌تر می‌شود.

شاید به نظر غیرانسانی بیاید ولی هرچقدر این خداحافظی سریع‌تر اتفاق بیوفتند برای ترک کننده و ترک شونده بهتر است. گاهی اوقات باید واقعیت را پذیرفت. شاید بتوان از همین روش برای رهایی از شبکه‌های اجتماعی و گوشی هوشمند استفاده کرد.

ترکیب روش مسعود و شاهین

تصمیم گرفتم ناگهان و بدون اعلام قبلی یا حتی پست گذاشتن در شبکه‌های اجتماعی ول کنم و بروم. کجا؟ هرکجا! برای این کار از چالش شاهین استفاده کردم. چالشی که باعث می‌شود بیشتر و بهتر به خودمان نگاه کنیم و همه چیز را درست‌تر ببینیم.

پس شبکه‌های اجتماعی را پاک کردم. گوشی را خاموش کردم. به کناری انداختم و دوباره به گوشی قدیمی خودم که فقط زنگ و اس‌ام‌اس دارد پناه آوردم.

تصمیم گرفتم از آن پنج تا پنج دقیقه در روش شاهین برای نوشتن احوالاتم استفاده کنم. برای این پنج روز را که از گوشی خود دور هستم، هر بار پنج دقیقه می‌نویسم و حال خودم را شرح میدهم. به این ترتیب هم میتوان از چالشی که انجام می‌شود بازخورد مؤثر گرفت. هم بهتر خودم را درک میکنم و راحت‌تر با قضیه موجود کنار می‌آیم.

یک تیر و دو نشان! هم بیشتر می‌نویسی و هم از وسوسه چک کردن گوشی تلفن همراه خود رها می‌شوی.

انتشار نتایج بصورت روزانه

برای تعهد بیشتر به کار، نتایج را بصورت روزانه در وبلاگم منتشر می‌کنم. تلاش میکنم از این کار پشیمان نشوم. قوی باشم و ادامه بدهم.

پس این مقاله قرار است پنج قسمت داشته باشد و در هر قسمت به مسائلی که بصورت روزانه با آن‌ها برخورد کرده‌ام و احساسی که احیاناً در این بین داشته‌ام صحبت خواهم کرد. به هر روی شرح حال مختصری از خودم به همراه دیگر چیزهایی که نیاز بدانم که باید اضافه شود، می‌نویسم و به این فرم اضافه می‌کنم.

چه انتظاری دارم

می‌دانم که ممکن است این رویه موثر نباشد و همین که در ذهن دارم که چند روز دیگر به مواد مخدرم(شما بخوانید شبکه‌های اجتماعی) برمی‌گردم، دیگر آن احساس عجیب را نداشته باشم. ولی انتظار دارم به خودم ثابت شود که در نهایت اگر تصمیم داشته باشم می‌توانم هرکاری را انجام دهم. حتی اگر رها شدن از شبکه‌های اجتماعی باشد. اگر اراده داشته باشم به مشکلاتی که در پیش رو قرار دارد غلبه خواهم کرد.