فروردین 1401

«عصبی بودم. عصبی هستم». راه می‌روم. آرام و قرار ندارم. مدام با چشم‌هایش مرا نگاه می‌کند. این تن نحیفی که می‌بینی آدمی است تنها، ایستاده، ولی خسته. همراه با خشم، خشم زیاد، خشم آنی، خشمی غیرقابل کنترل و غیرقابل دیدن. به سمت کمد می‌روم. اسلحه را برمی‌دارم کماکان به من خیره نگاه می‌کند. بر روی

قدم‌هایش را به سختی برمی‌دارد. قطرات آب گل‌های روی بدنش را می‌شوید. رادیو فریاد می‌زند: «همه یه جور سهم دارن از این بدن» کنار پنجره می‌رود و نگران به آسمان ابری نگاه می‌کند و کماکان به سختی تلاش می‌کند از میان گل و لای با سرعت بیشتری حرکت کند. پالتو نظامی و کوله بزرگ روی

طول راهرو را با قدم‌هایم به سرعت طی می‌کنم و مدام به پشت سر برمی‌گردم. صورتم خیس عرق و کف دست‌هایم خیس است. حتی دسته چتر درون دستم نیز مدام لیز می‌خورد. انگشتهایم یخ کرده‌‌اند. به سرعت خودم را به خیابان می‌رسانم و روبرویم درون کافه. زوجی نشسته‌اند. مرد دست زن را گرفته است. از

رنگ، رنگ، همه‌جا رنگ است. نارنجی، زرد، قرمز، آبی، قهوه‌ای، بنفش، صورتی، من از همه رنگ‌ها متنفرم ولی باید از اینجا عبور کنم. قدم‌هایم را بلندتر برمی‌دارم. تنها چیزی را که دوست دارم رنگ‌های تیره است؛ سیاه، خاکستری، سفید. در این دنیای سیاه و سفید چرا باید دیوارها رنگی باشند. چرا باید روزها سنگی باشد.

قسمت های قبل:قسمت اولقسمت دومقسمت سومقسمت چهارمقسمت پنجم قسمت ششم با صدای فشار گاز در بالا رفت. وارد شهر شدم. شهر همان ظاهر قدیمی را حفظ کرده بود.  فقط کمی در و دیوار را نو نوار کرده بودند. نزدیک به هفت سال می شد که این شهر را ترک کرده بودم و جزئیات آن به سختی

دستم خیلی درد می‌کرد. هفت تیر توی دست راستم بود و دست چپم رو چسبونده بودم به شیکمم. دستم خیلی درد می‌کرد. البته بیشتر می‌سوخت. زخم بزرگی روی ساعد دستم بود. سعی کرده بودم اون رو با پارچه ببندم. ولی پارچه هم خونی شده بود.   یعنی داشتم سعی می کردم هرطور که شده خودم رو

قسمت های قبل:قسمت اولقسمت دومقسمت سومقسمت چهارم قسمت پنجم ایستاده بودند و نگاه می‌کردند. جی فریادی کشید و به سمت آن‌ها هجوم برد. شوالیه سیاه شمشیر بزرگش را در هوا چرخاند و ضربه جی را دفع کرد. جی به یک سمت پرتاب شد. و شمشیر‌ش به هزاران تکه تبدیل شد و خود نیز نقش بر