وقتی کتاب‌ها و داستان‌های پسا-آخرالزمانی یا آخرالزمانی را میخوانم همیشه به این فکر می‌کنم که اگر این اتفاق در دوره ما اتفاق می‌افتاد چه می‌شد؟ ما چه عکس‌العملی داشتیم؟
اگر همین الان مردم بیمار می‌شدند. دسته دسته به زامبی تبدیل می‌شدند و در صدد خوردن انسان‌های سالم بر می‌آمدند چه می‌شد؟ دریغا که همین اتفاق افتاد. آخرالزمان شد. دنیا دور خورد، دور خورد و دور خورد و کرونا را انداخت میان دامن ما. یکی دیگر آن را بوجود آورد و دیگری آن را به آغوش جهانیان انداخت و همه را گرفتار کرد.
الان در میانه آخرالزمان هستیم. فکر می‌کنید قرار است بمب هسته ای بترکد؟ البته که نمی ترکد قرار هم نیست این اتفاق بیوفتند. چون جنگ‌های گران و بمب های گران هزینه زیادی دارند و باعث هدررفت منابع آن سرزمین می‌شوند.
برای مثال اگر بمب شیمیایی درون کشوری انداخته شود دیگر آب شیرین آن قابل اشامیدن نیست. زیستگاه و زیستبوم آن از بین می‌رود. ولی اگر یک بیماری به وجود بیاید و بر مردم تزریق شود، تا بدون اینکه گیاهان و محصولات کشاورزی و آب‌ها را آلوده کند، فقط باعث تضعیف مردم شود و آن‌ها را از بین ببرد چه؟
این یک فرضیه مسخره است. خودم هم می‌دانم ولی آخرالزمانی است. اینکه این یک حمله از پیش تعیین شده بوده را من نمیتوانم هضم کنم.
ولی میتوانم درک کنم هنگامی که طبیعت سلاحی در اختیار افرادی میگذارد که هدف آن‌ها کشتن و تضعیف دیگران است، برای آن‌ها بهترین فرصت برای اعمال قدرت و زور است. اینطور به نظر می‌رسد که این یک مهمان ناخوانده ولی خوش یمن برای قدرت‌های دنیا بوده است.
نمیخواهم از سیاست انتقاد کنم. از مسائل پیش آمده ناله کنم یا کسانی را خطاب قرار دهم و بگویم تقصیر آن‌ها بوده است که دیگر نمیتوانیم در این دنیا راحت زندگی کنیم.
پس چه کنیم؟
فقط حرفم این است که با علم بر اینکه در میانه آخرالزمان زندگی میکنیم آن را نگاه کنید. بازی‌های و فیلم‌ها و کتاب‌ها همگی در رفت و آمد هستند و می‌آیند و می‌روند. اما چیزی که در این میان اهمیت دارد دوام آوردن است.
مانند همان فیلم‌های بقا. مانند رمان جاده از کورمک مک کارتی هدف ما فقط زنده ماندن است. اصلاً قرار نیست انقلاب کنیم یا شاخ غول استکبار را بشکنیم یا پوز شیطان بزرگ را به خاک بمالیم.
ما مردم عادی از دیرباز تنها هدف ما دوام آوردن بوده است. از قدیم الایام همواره به دنبال زنده ماندن بوده‌ایم و هنوز هم همانیم.
پس سعی کنید زنده بمانید. چه با واکسن، چه با ماسک، چه با قطع کردن روابط از نزدیک. تنها کاری که می‌توانید انجام دهید این است که سعی کنید زنده بمانید.
برای من فوق‌العاده جذاب بود این نوشته. بله فقط و فقط تنها کاری که در شرایط کنونی جوامع از دست ما معمولی ها بر میاید اینست که سعی کنیم زنده بمانیم.
خوب نوشتید قلم تان نویسا.
زنده باد ماریا عزیز
عالی مثل همیشه
مرسی آمنه جان
چندروز پیش درباره همین مساله با یکی از دوستان صحبت میکردم می گفت:تمام چیزهایی که در کتاب های تخیلی میخونیم داره اتفاق میفته نکنه زامبی هم بشیم.
و من گفتم:عزیزجان کجایی ببینی که زامبی شده ایم و خودمان خبر نداریم. فقط چهره هایمان شبیه زانبی ها نیست اما همه در حال قتل و کشتار و تجاوز و دزدی هستیم تا فقط خودمان را نجات بدهیم. اینکه تا می شنویم فلانی کرونا گرفته خودمان را چنان از صفحه روزگار محو میکنیم و از ترسمان رفت و امد که هیچ سراغش را هم نمیگیریم یعنی چی؟ یعنی زامبی شده ایم فقط انقدر ارام که نفهمیده ایم
درود بر شما
تا حدودی قبول دارم ولی در قسمت هایی باهاتون موافق نیستم. این جنایت ها رو همیشه بوده فقط الان از اون مطلع می‌شیم.
ولی خب الان داریم یک شرایط پسا-آخرالزمانی خفیف رو می‌گذرونیم
سلام دوست من، زیبااا بود ،، شما را تحسین می‌کنم که خیلی خوب نوشتید ، ان شاالله نوشته های خیلی خیلی زیبااا از شما ببینم ،، موفق و موید باشید
زنده باد جناب محمودی عزیز
مرسی شما لطف دارید