تولید محتوا

رمان «هابیت یا آنجا و بازگشت دوباره» نوشته جی آر.آر تالکین جزوی از مجموعه رمان‌هایی است که روایت‌گر اتفاقات حماسی در سرزمین میانه است. مجموعه رمان‌های سرزمین میانه به قلم تالکین، یکی از بهترین رمان‌های اساطیری تاریخ هستند که الهام‌بخش بسیاری از نویسنده‌های بعد از او بوده‌اند. قبل از اینکه به دلایل برتری فیلم هابیت‌ […]

دوباره بعد از مدت‌ها دست به قلم می‌شود. می‌نویسد و پاک می‌کند. چهره‌‌ها ولی پاک نمی‌شوند. چهره‌ها به آرمان تبدیل می‌شوند. جوی خون را به یاد می‌آورد. بعد کمی خودش را جمع و جور می‌کند. بعد دوباره می‌نویسد. جمله‌ای قدیمی از ذهنش می‌گذرد. هرچه بیکارتر باشی زمان کمتری برای نوشتن داری و بعد دوباره می‌خواهد

آرام روی تنگ خم شده بود. و آن را با انگشت نشان میداد. دو چشم دیگر به دو چشم قبلی اضافه شد و دو صورت چسبیده به هم به درون تنگ خیزه نگاه می‌کردند. «ببین چقدر وضعش خرابه» نفر دوم عینکش را روی صورتش جابجا کرد و آهی کشید. «آره هم دم‌خوره داره و هم

مقدمه: اتک او تایتان را به اصرار یکی از دوستان عزیزم تماشا کردم. علاقه زیادی به انیمه سریالی ندارم اما دلیلی هم برای تماشا کردن یک سریال خوب وجود ندارد. انیمه‌ای مانند مدفن کرم‌های شب تاب یکی از بهترین و زیباترین فیلم‌هایی است که در تمام زندگی‌ام دیده‌ام ولی انیمه هایی از جنس اتک او

تاکنون به چگونه نوشتن خود دقت کرده‌اید؟ چرا اینقدر مدل نوشتن افراد متفاوت است؟ بعضی‌‌ها همیشه با قدرت می‌نویسند و بعضی زندگی هنری‌شان را سینوس‌وار می‌گذرانند. چطور است که بعضی‌ها به راحتی و پشت هم مطلب می‌نویسند و منتشر می‌کنند. ولی بعضی‌ها باید سال‌ها صبر کنند یا بخوانند، کلی خون‌دل بخورند تا در نهایت به

در جایی شبیه به معبدی قدیمی بیدار می‌شوید. فقط یک اسلحه در اختیار دارید. هیچ‌گونه راهنمایی وجود ندارد. جلو می‌روید. با موجودی چندین برابر بزرگتر و قوی‌تر از خودتان روبرو می‌شوید. تلاش می‌کنید شکستش دهید. در عرض چند ثانیه می‌میرید. به الدن رینگ خوش آمدید.  دوباره زنده می‌شوید. در محیطی بزرگ و وسیع با دشمنانی

وکیل به او خیره مانده بود. ریشش را خاراند. سرش را پایین انداخته بود و از زیر میز به پاهایش نگاه می‌کرد. نازنین در حالی که به او زل زده بود دود سیگارش را به هوا فوت کرد. چند ثانیه‌ای این سکوت ادامه داشت. نازنین بدون آنکه چشم‌هایش را او بگیرد خاکستر سیگارش را روی زمین

در این مقاله می‌خواهیم چند توصیه برای داشتن زندگی هنری بهتر را با هم بررسی کنیم پس با ما همراه باشید. توصیه شماره یک: معقول باشید هیچگاه قول یک داستان در یک روز را ندهید. داستان برای شکل گرفتن نیاز به صرف زمان و برقراری ارتباط عمیق میان نویسنده و داستان را دارد. نویسنده برای

زمان‌هایی است که قلمم خشک می‌شود، چیزی در ذهن ندارم. لوب پیشانی‌ام درد می‌گیرد. مغزم می‌خواهد تمام اطلاعاتش را بیرون بریزد و خود را خلاص کند ولی چیزی مانع می‌شود.  چیزی شبیه به سوپاپی که سوراخ آن مسدود شده باشد و راهی برای باز شدنش موجود نباشد. ولی چه می‌شد اگر درمورد کارهایی که باید انجام

معلولیت الزاما محدودیت نمی آورد ولی محدودیت صد در صد معلولیت می آورد.